‘Ik stak mijn kop in het zand en deed alsof er niets aan de hand was’

Marit Claassen (30) kreeg tweeënhalf jaar geleden te horen dat ze multiple sclerose (MS)heeft. Dit was een hardere klap dan ze dacht. Samen met haar vriend en haar lieve hond Jip woont ze in Den Haag, met uitzicht op een nieuwe woning in Puttershoek eind dit jaar.

Je kreeg te horen dat je MS had, hoe begon dat?

‘Ik had al een tijdje last van zenuwpijn in mijn benen. Eerst bleek het een hernia te zijn. In de periode 2019/2020 ben ik daar twee keer aan geopereerd, maar dat heeft niet geholpen. In de zomer van 2020 kreeg ik minder gevoel in mijn lichaam. Op een morgen was het gevoel in de linkerkant van mijn lichaam bijna weg. Ik ben toen naar de huisarts gegaan, maar ze zei dat ik me niet druk moest maken. Ik wilde graag dat er onderzoek naar werd gedaan, want ik had er geen goed gevoel bij. Bij de neuroloog werden er testen gedaan en moest ik door de scan. Binnen twee weken kreeg ik te horen dat ik MS heb.’

Op welke manier kreeg je te horen dat je MS had?

‘Op donderdag had ik de scan in het ziekenhuis. Twee weken later had ik een afspraak staan met de neuroloog, maar de uitslag van de MRI-scan werd al na één week in mijn digitale dossier gezet. Ik zat bij vrienden toen ik de mail kreeg dat de uitslag bekend was. Ik ging kijken wat in het dossier stond, maar je kunt zelf niet achterhalen wat er staat. Het eerste wat ik las was “zeer opvallende afwijkingen in het bloed”. Toen wist ik al dat het niet goed was. Ik heb mij opgesloten in het toilet en ik wist niet wat ik moest doen.’

Wat voor impact had de diagnose op jou?

‘Van die periode weet ik niet meer zoveel. Het was een zwart gat van een paar weken. Je denkt meteen aan het ergste dat je een aangepaste woning nodig hebt en binnen een jaar in een rolstoel zit. Het voelde alsof mijn leven over was. Je krijgt veel informatie over de medicijnen. Het had even tijd nodig, twee jaar zelfs, om het te laten landen.’

Hoe heb je deze situatie aangepakt?

‘Ik ging terug naar mijn huisje in Amsterdam. Toen studeerde ik nog en dat heb ik weer opgepakt. Ik stak mijn kop in het zand en heb dat zeker wel een jaar volgehouden. Ik ging boeken lezen en dacht dat ik het allemaal had geaccepteerd. Twee jaar later kwam ik erachter dat dit niet het geval was. Werk was hierin een doorslaggevende factor. Ik wilde altijd in een hotel werken, maar dat was fysiek te zwaar. Daarom ben ik kantoorwerk gaan doen, maar ook dat lukte niet meer.’

Hoe reageerden de mensen om je heen?

‘Het had een grote impact voor de mensen om me heen. Iedereen kent MS wel, maar niemand wist wat het precies is. Veel mensen dachten meteen aan de gevolgen voor nu en de toekomst. Daar kon en kan ik nog steeds geen antwoord op geven. Je weet niet hoe de ziekte zal verlopen. Ik was afhankelijk van mijn ouders. Ze moesten veel komen om me te helpen. Aan hen heb ik dan ook ontzettend veel gehad wat ook geldt voor andere familieleden, goede vrienden en mijn vriend Teunis.’

Positiviteit is belangrijk. Hoe zorg je ervoor dat je positief blijft?

‘Ik probeer wel positief ingesteld te zijn en ben dat nu al veel meer dan voordat ik MS had. Het verschil is dat ik meer denk aan het feit dat de leuke dingen juist waardevoller zijn als er iets tegen zit. Ik kan daar veel meer van genieten. Vroeger leefde ik op de automatische piloot. Ik ben nu meer bezig met wat ik leuk vind en waar ik blij van word.’

Je bent actief op Instagram. Waarom ben je daarmee begonnen?

‘Ik had een Instagram-account aangemaakt over MS. Ik vond het best wel moeilijk om erover te praten en ben geen makkelijke prater. Alleen merkte ik wel dat ik er juist over wilde praten. Er is weinig over MS te vinden en ik vond het belangrijk om er meer over te delen. Daarom deel ik daarover op Instagram. Zo zien ook mensen die dicht bij mij staan hoe het echt met mij gaat en wat er in mij omgaat.’

Zijn er dingen die je in de toekomst meer wilt doen?

‘Ik vind schrijven heel leuk om te doen. Ik vind het belangrijk dat er meer over chronisch ziek zijn geschreven wordt. Iedereen kent wel iemand met kanker en dat vinden we heftig. Alleen bij chronische ziektes zie je dat niet aan de buitenkant en weet men niet goed wat het inhoudt, waardoor het een beetje wordt weggestopt.’

Wat zou je anderen mee willen geven?

‘Wees lief voor jezelf. Doe wat jou blij maakt en waar jij gelukkig van wordt. Ga je leven leiden zoals jij dat wilt. Het is zonde om dat niet te doen. Wees blij dat je lijf je in staat stelt om elke ochtend op te staan en activiteiten te doen.’