Het is een plek waar orchideeën mogen bloeien
“Have the courage to follow your heart and intuition. They somehow know what you truly want to become.” Wijze woorden van Steve Jobs, die terugkijkend voor ons, Lilianne en Rebecca Koopmans, een rode draad zijn geweest tijdens onze studie Creative Business.
In een vierdelige serie artikelen blikken de eeneiige tweelingzussen en oud CB’ers, Rebecca en Lilianne terug op hun studietijd bij Creative Business. In dit derde deel richten ze zich op de keuze van de minor en wat deze voor hen heeft betekent.
Geschreven door: Lilianne en Rebecca Koopmans. Headerfoto: Juli Roord
Dear gentle reader,
Vraag je je wel eens af waarom we zulke uitgebreide artikelen schrijven? Misschien geeft dit volgende deel in de reeks daar antwoord op.
14 februari 2023
Daar zaten we dan, in een lokaal en als iets minder verlegen meiden, gewapend met ons favoriete boek. Vooraan in de klas stonden drie docenten, die we inmiddels al kenden: Janneke, Sabine en Olga.
‘Hallo allemaal! Welkom bij de leukste minor van Nederland: Schrijf je eigen klassieker!’’ Geen idee of de docenten dit echt zeiden, maar we kunnen ons dit heel goed voorstellen. En als dat zo was, kunnen we ze geen ongelijk geven. Want een boek schrijven voor je minor is toch het leukste wat je kan doen?!
Voor wie de minor ‘Schrijf je eigen klassieker!’’ niet kent en denkt: een boek schrijven? Ja! Tijdens deze minor ga je werken aan je eigen klassieker.
Dromen hoeven soms niet ver weg te zijn
We hadden altijd de droom om een creative writing minor in Canada of Amerika een minor te volgen en wilden daarom goed voorbereid zijn. Daarom oriënteerden we ons in jaar 1 al op de mogelijkheden. Ja, we waren altijd al vroege vogels. Misschien soms iets te vroeg… Want de minor die we zouden gaan volgen, bestond bij de start van onze zoektocht alleen nog maar in hersenspinsels.
Internet was onze beste vriend bij onze zoektocht, maar we gingen wederom in gesprek met docenten en studenten. Maar hoewel er genoeg toffe mogelijkheden waren, was het nooit helemaal wat we zochten. Die bleek namelijk dichterbij te zijn dan we dachten…
Want – haast op magische wijze – vertelde één van onze docenten dat ze bezig waren met het opzetten van een nieuwe minor: Schrijf je eigen klassieker! Vanaf seconde één wisten we: dit is ‘m!
Al jaren schrijven we namelijk aan een (onafgemaakt) boek. En dit leek ons een mooie kans om onze pen te scherpen, bezig te zijn met iets dat we écht heel erg leuk vinden, en het boek af te ronden.
Dus een paar maanden later zaten we een kwartier voordat de inschrijvingen in Bison opende, achter onze laptop, met bonkend hart en onze vinger boven de ‘inschrijfbutton’. Want we zouden hoe dan ook de wel gewilde minor volgen.
Na een stressvol moment van ongeduldig wachten – ons hart heeft nog nooit zo snel geklopt – gaf Bison ons dan eindelijk het verlossende bericht: ‘Je inschrijving is voltooid’.
Heel realistisch gezien gaf deze minor ons misschien niet de “credentials” voor een baan straks na de studie, maar het was wel iets wat we héél graag wilden. Een stiekeme meisjesdroom om een boek te schrijven (en wie weet ooit uit te geven) probeerden we al jaren te realiseren. En nu, achteraf gezien, heeft deze minor ons op meerdere vlakken geholpen en gebracht waar we wilden zijn.
Voor Rebecca heeft het onder andere bijgedragen aan het vinden van een stage bij een uitgeverij. En voor Lilianne toch nog voor het vinden van een baan 🙂 Maar daarover later meer (in het volgende artikel)! Nu eerst: terug de boeken in.
Een plek waar orchideeën bloeien
‘We willen dat de minor een fijne en veilige plek is voor jullie studenten, zodat iedereen zich veilig genoeg voelt om zijn of haar verhaal te vertellen.’ Dit is de sfeer die de docenten wilden creëren. En dit is precies hoe wij de minor ook ervoeren: als een veilige plek waar je elk (persoonlijk) verhaal mag vertellen. Je leert er de theorie, maar je mag er veilig spelen en leren creatief met die regels om te gaan. Niets was gek, alles mocht.
Zo heeft Lilianne onder de vleugels van de docenten tijdens dit half jaar eindelijk haar verhaal – waar ze toen al zeven jaar aan werkte – opnieuw kunnen schrijven in een versie waar ze zowaar trots op is. Vooraf twijfelde ze of ze het wel moest doen, dit boek tijdens de minor schrijven, want het is een erg persoonlijk verhaal.
Alle drie de docenten waren er daarbij om haar – en alle andere studenten – te helpen. Je ziet dat ze met passie en liefde de minor hebben opgezet en de studenten begeleidden. Ieder heeft haar eigen expertise, maar dat is ook het mooie eraan: ze vullen elkaar goed aan. Alle drie zijn ze een steunpilaar en onmisbaar voor de minor.
Achteraf was die angst van Lilianne dus nergens voor nodig geweest: iedereen reageerde heel positief op het verhaal en het idee. Hierdoor besefte ze zich dat ze zichzelf minder hoefde te schamen voor haar persoonlijke verhaal en dat juist het laten zien van wie je bent, jouw waarheid te delen, een wereld voor je opent.
We realiseerden ons allebei: de minor is een plek waar orchideeën mogen bloeien. En dat is het mooie van CB: je mag er jezelf zijn.
Huiswerk?
Wie een nare associatie met ‘huiswerk’ heeft, verhelpt dat door deze minor te volgen. Op een zondagmiddag een nieuw stukje proza typen voelde dan ook niet als een straf. Waar we in de eerste fase van de minor nog vooral inspirerende opdrachten kregen om onze creativiteit aan te wakkeren, ging de tweede fase over in het schrijven van ons eigen boek.
Is een boek schrijven alleen maar romantisch? Nou… Met het begin van de tweede fase daalde het besef pas echt in dat we aan het begin van 50.000 tot 80.000 woorden stonden. Ineens was onze romantische bubbel doorgeprikt. Want zoals onze planning ons liet weten moesten we al gauw per dag minimaal 2.000 woorden schrijven… Het romantische beeld van bij kaarslicht schrijven in een torenkamertje, verdween met de wind die de kaars uitblies; vergis je niet, schrijven is hard werken. Om de deadline te halen, schreven we overal, zelfs in de auto. Maar het is elke zweetdruppel en grijze haren meer dan waard.
Met goed plotten en plannen, moesten we er wel komen, dachten we. Maar dat plotten was toch wel een uitdaging; want ‘plotholes’ waren er al snel, en hoe maakte je het verhaal spannend en onvoorspelbaar genoeg voor de lezer, maar toch logisch? Een wijze les van de docenten heeft ons geholpen om weer door te gaan en het plezier terug te vinden: je hoeft je boek niet helemaal tot in de puntjes uitgedacht te hebben, er mag ook ruimte voor spontaniteit zijn, om zomaar te ontstaan. En dit geldt misschien ook wel voor het leven.
Naast dat we veel schreven, kregen we masterclasses van onze eigen docenten: Sabine, Janneke en Olga; van andere CB docenten: Erik en Susanne, en van gepubliceerde auteurs. Iedereen gaf een nieuwe kijk mee over het creatieve proces en/of creatief schrijven.
In de tweede fase van de minor werden we opgesplitst in groepjes, waarbij één van de drie docenten onze begeleider werd en we kregen schrijfateliers. Dit was dé plek om jouw ideeën te bespreken voor jouw verhaal en vraagstukken waarmee je zat, voor te leggen.
Commercial break
Misschien denk je inmiddels wel: waar gaan jullie boeken dan eigenlijk over? We geven een klein inkijkje (heus niet ongegeneerd reclame maken ;))!
Lilianne – Boektitel: Aan mijn jongere zelf
“Twee Amerikaanse tienermeiden, Kate en Jane, houden al van elkaar voordat ze überhaupt weten wat liefde is, maar wanneer de gelovige moeder van Kate erachter komt wat ze voor Jane voelt, dwingt ze haar dochter om het contact te verbreken. In hun laatste halfjaar van highschool moeten de twee meiden gedwongen samen een novelle schrijven voor Creative Writing, wat de verloren gevoelens weer sterk aanwakkert. Uiteindelijk komen ze daardoor voor de keuze te staan: blijven ze leven naar de verwachtingen van de omgeving, of kiezen ze voor zichzelf? Aan mijn jongere zelf is een boek over liefde, jezelf ontdekken, jezelf accepteren en voor jezelf durven kiezen.”
Een stukje uit haar boek:
“Je weet maar nooit of je met de onderuitgezakte Parker moest samenwerken; het was een algemeen bekend feit dat zijn gemiddelde ver beneden de standaard stond… Of Nolan, die met de ene breincel die hij bezat, gebiologeerd naar zijn potlood staarde; intelligent kon je hem niet noemen, eerder hersendood. Het was maar goed dat juffrouw Arro (Lenore) en juffrouw Gant (Lucy) samen ingedeeld waren. Maar boven dit zootje ongeregeld stond één koningin die alles teniet deed.
‘Jane Hayes?’ zei meneer Andrews voor in de klas.
Ik doelde niet op mezelf. Maar, nu werd het pas echt spannend.”
Rebecca – Boektitel: Royal Ink
“Kennedy Prins, een ambitieuze student onderzoeksjournalistiek, wil impact maken met haar werk, en niet als roddelverslaggever eindigen. Toch wordt ze gedwongen deel te nemen aan een prestigieuze perswedstrijd rondom de bruiloft van de kroonprins van Romalië—een kans die voor velen een droom is, maar voor haar een nachtmerrie.
Vastbesloten om haar tijd in het paleis te overleven zonder haar geloofwaardigheid te verliezen, botst ze direct met Severin, de jongste, roekeloze prins die niets lijkt te doen behalve feesten en belastinggeld verspillen. Tot hij haar met iets onwaarschijnlijks confronteert: een verhaal dat te groot is om te negeren. De kroonprins en zijn verloofde lijken betrokken bij de illegale handel in wilde dieren, en Severin heeft Kennedy’s hulp nodig om de waarheid te achterhalen.
Is dit een verhaal dat haar verblijf het waard maakt? Met argwaan gaat ze op zijn aanbod in. In het licht van de kristallen kroonluchters doet ze alsof ze zich druk maakt om een volgend zoetsappig verhaal over de liefde, terwijl ze onder het twinkelen van de sterren samenwerkt met de prins die ze veracht.
Kennedy heeft maar één keus: ze moet de wedstrijd winnen, zodat ze het geheim kan ontrafelen. Ineens lijkt de wereld niet meer zo zwart-wit als ze had gedacht en worden vijanden vrienden en vrienden vijanden.”
‘Het besef waar ik in terecht ben gekomen laat de groeiende ongerustheid in mijn maag alleen maar meer groeien. Dit is wat echte journalisten doen: ze begeven zich aan de rand van de schaduwen, aan de rand van het gevaar. Soms worden ze er één mee, om een vuur te starten in de kern en zo van binnenuit het donker weg te branden.’
Wat brengt het creatief schrijven ons?
Is deze minor dan alleen goed voor het leren schrijven van een boek? Nou, nee!
Verhalen vertellen kan je op verschillende manieren inzetten. Zo is storytelling ook in het bedrijfsleven heel belangrijk: van social-media tot blogs, presentaties, storytelling is datgene wat informatie interessant maakt, wat de ontvanger laat aanhaken op de boodschap en vasthoudt. De laatste jaren is deze trendverschuiving gaande, en inmiddels is het onmisbaar. Storytelling kun je dus voor veel zaken inzetten.
Ja, we hebben allebei nog steeds de droom om een boek (of meerdere) uit te geven, maar de vaardigheid om verhalen interessant te vertellen gaat veel verder dan alleen voor een boek. Denk daar maar eens over na wanneer je twijfelt of een minor wel verstandig is voor je latere carrière 😉
En dan zijn we alweer bij het einde van dit hoofdstuk. Als er een tijdmachine was, wisten we wel waar we naar terug gingen: deze minor. Want dat is het mooie van CB: óók de eigen minors voelen als thuiskomen.
Ben je benieuwd naar ons volgende, en laatste hoofdstuk van de studie: stage en afstuderen? Sla dan de bladzijde om, want die komen de volgende keer in het aanbod!
Dit verhaal maakt onderdeel uit van de vierdelige serie. Begin gemist? Je leest hier deel 1 en hier deel 2!